Willem Bakker rolt voor het kantoor van Intermaris rustig zijn spandoek uit en gaat ernaast staan. De voorzitter van Stichting Ouderennetwerk West-Friesland strijdt voor urgentie van een 26-jarige moeder uit Hoorn, die na een relatie met huiselijk geweld al vier jaar dakloos is en mede daardoor al meer dan een jaar haar kinderen niet ziet. "Ik ben woest!"
Willem Bakker voert actie - NH Nieuws
Bakker - die zich met zijn stichting voornamelijk inzet voor ouderen - is emotioneel als het om deze kwestie gaat. Het raakt hem persoonlijk. "Ik voel wat deze jonge moeder meemaakt. Ik heb in mijn jeugd zelf met misbruik en mishandeling te maken gehad. Pas op mijn vijftiende geloofden ze mij. Ik heb alles zelf moeten regelen. Ik weet hoe zwaar dat is. En dat neem je je hele leven mee. Tot de laatste snik. Dit, met zo'n jonge moeder, had nooit mogen gebeuren."
Huiselijk geweld
Wat is er aan de hand? Charlotte* - moeder van drie jonge kinderen - verbreekt in 2019 haar relatie, als ze slachtoffer is geworden van huiselijk geweld. Ze keert terug naar Hoorn en leidt daar tot voor kort een zwervend bestaan. Van bank naar bank, opgevangen worden door het Leger des Heils. Ook slaapt ze enkele maanden in een tent, langs de A7. Mentaal geknakt, is ze. Depressief. Gebroken. Bij haar oom en tante komt ze nu tot rust.
Mede omdat Charlotte geen vaste verblijfplaats heeft, wonen de kinderen bij hem. Al jaren. Een fatsoenlijke regeling komt niet van de grond. Het contact met haar kinderen bestaat uit één telefoontje per week, op zondag. Onverteerbaar verdriet bij een moeder die haar kinderen nooit ziet.
Uitzicht op een woning is er niet of nauwelijks, ondanks dat ze al 8 jaar staat ingeschreven. Via via hoort Willem Bakker van deze schrijnende kwestie. Hij besluit zich in te zetten en doet dat met volle overgave. Hij neemt contact op met de betrokken instanties en bijt zich vast in het dossier. Afgelopen dinsdag sprak hij ook de Hoornse raad toe. Maar daar blijft het niet bij.
Urgentieverklaring
Want als Intermaris niet snel genoeg reageert op een mail, gaat hij er voor de deur staan. Mét spandoek. "Er moet iets gebeuren. Wethouder Marjon van der Ven kan een urgentieverklaring afgeven aan Intermaris. Op grond daarvan kan de moeder sneller een huisje krijgen. Als dat gebeurt kan ze haar kinderen weer ontvangen en kan ze eindelijk weer naar de toekomst kijken. Elke dag dat dit langer duurt, maakt de kras dieper. Dit heeft al veel te lang geduurd."
De actie van Willem is donderdag van korte duur. Al snel komen er medewerkers van Intermaris naar buiten en volgt er binnen een gesprek.
Gemeente aan zet
Intermaris geeft in een reactie aan op dit moment weinig voor Charlotte te kunnen betekenen. "Wij hebben vanuit de gemeente geen urgentieverklaring voor deze mevrouw ontvangen. Dat betekent dat wij op dit moment niet met voorrang een woning aan haar kunnen toewijzen", zegt woordvoerder Edy Klaassen.
"Op het moment dat wij een urgentieverklaring hebben, gaan we meteen aan de slag om een passende woning te vinden. In de huidige krappe woningmarkt geeft dat jammer genoeg niet de garantie dat er direct een woning beschikbaar is. Het is aan de gemeente Hoorn om hier een besluit over te nemen."
De gemeente Hoorn kon nog niet reageren.
* De naam van Charlotte is gefingeerd. Haar echte naam is bekend bij de redactie.