Ooit, in 1976, maakten mevrouw Grosthuizen en ik een reis door de VS. Met de Greyhoundbus van de ene stad naar de andere en daar ontstonden onze eerste serieus te nemen beelden van die statenbond. We ontmoetten Amerikanen van diverse pluimage. Van gestudeerd naar praktisch opgeleid en allerlei mensen daartussen.
Met mijn achtergrond van reeds zes jaar schoolmeesterschap meende ik te kunnen vaststellen welk opleidingsniveau de personen hadden. In grote lijnen dus. Toen wij in de bus van een medepassagier de vraag kregen: ‘Where do you come from?’ en het antwoord gaven: ‘From Holland,’ konden we vanuit de reactie: ’Oh yes, Heidi and Peter!’ de conclusie trekken dat topografie waarschijnlijk grotendeels uit het lespakket was geschrapt.
Pas veel later – wijsheid komt inderdaad met de jaren – brak het besef door dat op zo’n grote afstand een niet zo’n scherp beeld van Europa niet verwonderlijk is en dat ons land door de geringe omvang nauwelijks meer waarde heeft dan een feitje waarnaar gevraagd wordt in woordpuzzeltjes. Wat Amerika was werd ons met enthousiasme gepresenteerd. In nagenoeg elke winkel zagen we bij de artikelen de prijs en wat er bovenop moest komen voor de belastingen.
De boodschap die wij meenden op te vangen was: de Amerikaan betaalt niet graag belastingen. Hoe meer geld je hebt, des te scherper kun je voelen wat het betekent een deel van je zuurverdiende geld af te staan. CEO van de VS Trump kan je vertellen hoe je je daaraan effectief kunt onttrekken en hij wil er graag voor zorgen dat zijn rijke vrienden dat ook zo goed mogelijk kunnen blijven doen.
Deze week hebben de vijftien Hoornse politieke stromingen zich moeten uitspreken over de belastingen die de burgerij van en de bezoekers aan de stad worden opgelegd. Daarvan moeten heel veel zaken worden betaald. Nu is het aantal miljardairs in onze gemeente niet bijster groot, maar er is wel een flinke groep mensen te vinden, die het absoluut niet prettig vinden om belasting te moeten afdragen. Tenzij misschien wanneer er vanuit de gemeentekas meer geld naar je toekomt dan je er zelf in stopt. Je zult het niet willen geloven, maar zulke mensen bestaan echt. Soms vind je er een of meer in een gemeenteraad. Stiekem? Nee hoor, je kunt ze wel eens herkennen.
Je moet ze alleen niet verwarren met oppositiepolitici. Die hebben zichzelf tot taak gesteld het de zittende wethouders en hun achterbannen in de raad niet al te gemakkelijk te maken. Ze hebben beslist wel wensen, die de gemeentekas zullen leegmelken als die wensen zullen worden ingewilligd, maar dat compenseren zij in verhalen voor hun achterbannen met de opmerking over die coalitielui dat ze de centen al hebben opgemaakt aan andere volkomen nutteloze zaken.
De politici die tegen verhoging van belasting met indexering zijn omdat alles nu eenmaal duurder wordt en ook vinden dat veel zaken geen taak van een overheid zijn en het tegelijk normaal vinden dat je netjes mag verdienen aan een gemeente, die zijn er gewoon als vast onderdeel van de democratie.
Ik ontdekte dat er buiten de raad nog veel meer mensen rondlopen met een pleurishekel aan belasting betalen en die kunnen onparlementair uit de hoek komen. Ik zweer het: er zijn erbij die zelfs van VVD’ers vinden dat ze de bevolking uitwringen om er zelf beter van te worden. Primitief denkende medeburgers, die geen millimeter verder kijken dan hun eigen belang, zo moet je ze eigenlijk zien. Die vinden doorgaans ook iets over opvang van mensen met een anderlandprofiel. Het leuke voor die mensen is, dat er, ook in Hoorn, politici zijn die ontzettend blij zijn met hen.
Wanneer je een stuk met hen mee gaat in hun redenering over de vermaledijde partijen die de dienst uitmaken in het college en ze daarin ondersteunt met opmerkingen over zaken waaraan de gemeente hen maar niet willen tegemoet komen, dan kun je ook vertellen dat jouw partij als enige de wensen van die mensen begrijpt en die ook willen inbrengen en dat jij dat het beste kunnen doen wanneer je de grootste partij wordt, dan bereik je waar zelfs die sukkelige linkse politiek veel waarde aan hecht: dat er zoveel mogelijk mensen naar de stembus komen.
Het interessante van dit verhaal vind ik, dat er in maart volgend jaar, iets gaat gebeuren dat mij heel erg doet denken aan Amerika. Het Amerika van 1976 en ook van tegenwoordig. We gaan wat de lokale politiek betreft steeds meer lijken op de grote wereld. Ik vind dat boeiend, maar of ik het ook leuk zal vinden? Ik wed dat ik dat zal betwijfelen.
Disclaimer: De inhoud van de column is uitsluitend voor rekening van de auteur. Streekomroep West-Friesland is niet ge- of verbonden aan een politieke partij of welke politieke richting dan ook, maar geheel autonoom en onafhankelijk.