Hoe moet je naar de Hoornse algemene beschouwingen kijken? Ik heb daar nog geen pasklare mening over, want er zijn verschillende afwegingen die nog op een juiste gewichtsinschatting wachten. Om een en ander alvast iets duidelijker te maken: ik heb het over de algemene beschouwingen waaraan de vijftien fractiewoordvoerders zich overgeven in verband met het wel of niet goedkeuren van de begroting voor het komende jaar.
De eerste vergaderronde over de begroting duurde van 15.00 uur tot iets na 22.00 uur. Gepland stond tot 23.00 uur, maar wanneer je de conclusie trekt dat dit ook naar Hoornse raadsbegrippen lekker vlot was, moet ik je wel zeggen, dat men aan een zeer belangrijk onderdeel, dat voor die vergadering gepland was, niet toe kon komen, omdat men, zichzelf goed inschattend, vreesde dat de beantwoording van de dertig vragen, die gedurende de voorafgaande vergadertijd opgeborreld kwamen, het college heel wat tijd zou gaan kosten, omdat de raad, zichzelf zeer goed inschattend, meende dat met het reageren door vijftien totaal verschillende fracties met totaal verschillende inzichten nog veel meer tijd gemoeid zou zijn, zodat nagenoeg door het overgrote deel van de aanwezige raadsleden, de vrees werd gevoeld dat dit deel van de besprekingen niet vóór 01.00 uur ’s nachts naar tevredenheid zou zijn afgerond, waardoor wellicht belangrijke onderdelen van de uitgesproken reacties niet meer voldoende deel kunnen uitmaken tijdens de voortzetting van het agendapunt op woensdagavond 12 november, het vergaderdeel waarin het onderwerp van de vergadering zelf, de begroting, waarschijnlijk niet naar behoren kan worden afgehandeld, hoewel met het vaststellen van begin- en eindtijd (van 19.00 uur tot maar liefst 23.00 uur) al rekening werd gehouden met de inschatting van het verantwoordelijkheidsgevoel van de raadsleden van de vijftien fracties (zonder uitzondering, besef dat wel!) waardoor ook de stemming over de vele amendementen en nog meer moties spreek- en discussietijd behoeven en de zekerheid dat het aangepaste begrotingsvoorstel van het college eindelijk in stemming kan komen om pas dan de in meerderheid gevoelde instemmingsbereidheid voor de dag te kunnen komen met een zo breed mogelijk gedragen begroting voor het komende jaar.
Het kan zijn, dat je de vorige zin zo eindeloos lang vindt, dat je hem minimaal twee keer opnieuw moet teruglezen om nog te weten waarover de zin gaat. Misschien meen je dat de zin een stuk korter had gekund, zonder aan duidelijkheid in te boeten. Welnu, precies zo’n idee kreeg ik bij het nauwgezet volgen van de vergadering van afgelopen dinsdag.
En toch moet ik toegeven dat het beluisteren van vijftien beschouwingen van de vijftien fractiewoordvoerders zijn waarde heeft. Je weet wat de betreffende fractie echt wil. De betogen waren weldoordacht en hoogstwaarschijnlijk in de fractievergadering aangescherpt. De toekomstige kiezer had er naar moeten luisteren om wat van zweefgevoel af te komen. Maar dan had de kiezer vijftien keer zeven minuten de aandacht erbij moeten houden. Maar welke Hoornse kiezer kan het opbrengen om maar liefst 105 minuten lang naar politieke verhalen te luisteren?
Neem van mij aan: die zijn er. Niet zoveel natuurlijk, want eerlijk toegegeven: niet alle familieleden van de zittende raadsleden of oud-leden van de Hoornse politieke club zitten elke keer thuis aan het scherm gekluisterd om het doen en laten van eervol verkozen volksvertegenwoordigers uit hun eigen bubbel op de voet te volgen. Laat staan dat de bijna vier uur durende onderlinge discussies zo interessant zijn dat alle tv-programma’s van publieke en commerciële zenders onbekeken blijven. Desondanks blijven de woordvoerders betogen en meningen herhalen en benadrukken en zo vurig dat zij van zichzelf daadwerkelijk geloven dat op deze wijze het belang van de burgerij en ook een beetje van de eigen fractie gediend is.
Ik heb daar persoonlijk bij gezeten en heb alles aangehoord. Menig raadslid keek dan ook heel meewarig naar mij. Ik hoop echter dat zij ondanks de grote hoeveelheid brave raadsinstrumenten ook kritisch blijven en lezen wat er niet staat. De motie van Hart van Hoorn, ik noem er maar een, over het uitsluitend toewijzen van woningen aan mensen die een economische band hebben met de gemeente leest als een redelijk voorstel. Wat er niet staat, maar wel bedoeld wordt, is dat na aannemen van deze motie er dus geen woonruimte meer wordt toegewezen aan statushouders en asielzoekers. Dit soort inbreng zorgt ervoor dat ik klaar wakker blijf. Hopelijk blijven de lustig door koutende raadsleden dat ook.
Disclaimer: De inhoud van de column is uitsluitend voor rekening van de auteur. Streekomroep West-Friesland is niet ge- of verbonden aan een politieke partij of welke politieke richting dan ook, maar geheel autonoom en onafhankelijk.