Er zijn zelden weken waar ik me bijna wanhopig inspan om er achter te komen waarover ik het wil hebben. We hebben een krankzinnige week achter de rug. Ook in de Hoornse politiek is het ene na het andere bruikbare onderwerp om over te schrijven langs gevlogen.
Het is niet toevallig dat een wethouder opstapt en twee raadsleden overstapten, dat er een interpellatiedebat werd gehouden en dat diverse Facebookpagina’s ontploften en je daar een massa namen kon ontdekken van mensen die later in nieuw aan te leggen archieven van foute lieden kunnen worden opgenomen.
Er moet een reden zijn dat dit allemaal in zo’n korte tijd kan gebeuren en ik denk te weten welke motor daarin de meeste vaart maakt. Het is de invloed van het rechtse populisme, aangevuld met in luidruchtigheid alles overstemmend extreemrechts populisme. We zitten vlak bij een landelijke verkiezingsronde en over een half jaartje bij lokale verkiezingen. Je zult van de protagonisten in de Hoornse afrekenverhalen een andere uitleg horen en daar kun je gewoon netjes en geduldig naar luisteren en het staat je natuurlijk volledig vrij dat ook de enige waarheid te vinden.
Allereerst zijn daar de persoonlijke verschuivingen in het raadslandschap. Ons langstzittend raadslid Roger Tonnaer stapt uit zijn eigen fractie. Deze zoek-het-maar-uitreactie kan natuurlijk het gevolg zijn van het feit dat hij zich door zijn eigen mensen niet meer gehoord voelt. Hij stapt niet gewoon over naar de fractie waarmee men al enige tijd aan het voetjevrijen was, maar neemt als het ware de complete partij over en plakt er zijn eigen naam op: Team Tonnaer.
Omdat hij ‘de mensen’ wel kent weet hij dat zij niet zozeer geïnteresseerd zijn in de inhoud, maar in de persoon. Roger weet het altijd op zijn eigen manier te doen, dwars tegen iedereen in en dat spreekt ‘de mensen’ aan. Ik schreef ‘de mensen’, omdat dit een herkenbare populistische uitdrukking is voor de groep mensen die het wel fijn vinden dat een ander voor hen denkt, of het nu klopt of niet.
Marjon van der Ven stopt als wethouder, omdat ze het besluit van de rest van het college om toch 50 asielzoekers onder te brengen in de noodopvang aan de Johan Poststraat niet democratisch vindt en tegen de regels. Zij en het restant van de VVD in de Hoornse raad trekken zich terug uit het college en hopen daarmee ‘de mensen’ in Hoorn duidelijk te maken dat deze partij pal staat voor de idealen van een bang gemaakte bevolkingsgroep. Voor alle duidelijkheid: Hart van Hoorn bedient de wensen van de zwart geklede brullende vuurwerklievende bevolking en Marjon en de rest van de VVD zijn er voor de keurige xenofoben.
Dan is er de spectaculair bedoelde raadsvergadering waarin Hart van Hoorn, ondersteund door, zeg maar, de rest van de oppositiepartijen, burgemeester Jan even een poepie zullen laten ruiken en hem aan het einde van een heus interpellatiedebat met de staart tussen de benen zien afdruipen van het Hoornse toneel. Victorie van ‘de mensen’ in Hoorn! Hart van Hoorn kan de ‘mensen’ laten weten dat zij de kar hebben getrokken om die ouwe linkse elitaire politiek om zeep te helpen.
Om daartoe een paar goed klinkende vragen te bedenken waarop de burgemeester zonder enige twijfel met schaamrood op de kaken wel verplicht is toe te geven hoe fout hij en de rest van het college zijn geweest. ‘De mensen’ van Hoorn zullen dan eindelijk zeker weten op wie ze niet moeten stemmen.
Het verweer van de burgemeester klonk zelfbewust en leek in de verste verte niet op het toegeven van fouten. Sterker nog, hij liet doorschemeren dat hij en het college juist blij waren met alle kritische en aanmoedigende reacties op de asielplannen. Er was goed naar hen geluisterd en het voorstel is daarop aangepast.
Maar toen kwam het moment dat Arnica Gortzak - absoluut honderd procent en wie anders denkt past een vermanende reactie, geen populiste met alleen aandacht voor verhalen voor ‘de mensen’ in Hoorn - met de vraag om tijdens de schorsing dan maar even het document te laten lezen waarin staat dat het college een besluit mocht nemen zonder toestemming van een meerderheid van de raad. Dat leverde een schorsing op waarbij sommige vertegenwoordigers van ‘de mensen’ in de stad alvast probeerden in te schatten hoe lang het nog zou duren voordat het hele college op wachtgeld gestuurd ging worden.
Wat een teleurstelling toen bleek dat de burgemeester verdorie nog aan toe (de nette versie van het gevoel) gelijk had. Dan maar een motie van treurnis opgemaakt en Hart van Hoorn wist VVD en Fractie Tonnaer (wat daar nog van over was) zover te krijgen dat werd besloten om helemaal geen asielzoekers meer op te vangen, als een laatste poging om ‘de mensen’ in Hoorn een cadeautje te geven. Beide moties haalden echter geen meerderheid. Is dit nu te beschouwen als een triomf tegen rechtspopulisme?
Disclaimer: De inhoud van de column is uitsluitend voor rekening van de auteur. Streekomroep West-Friesland is niet ge- of verbonden aan een politieke partij of welke politieke richting dan ook, maar geheel autonoom en onafhankelijk.