Deze week had ik voor het eerst bijna een aanvaring met mijn alter ego, die overigens van mening is, dat ik zíjn alter ego ben. Het ging over mijn voornemen om een paar raadsleden met enige humor aan te pakken. Geheel volgens het principe dat ik als columnist boven de partijen sta. Die andere ik staat niet boven de partijen. Onder de naam Peter Ursem is hij lid van de PvdA en voorstander van het samengaan van die partij met GroenLinks.
Wat is de reden van ons conflict? Welnu, hij wil beslist niet dat ik al te luchtig doe over de houding van een aantal raadsleden die voorheen deel uitmaakten van de PvdA. Dat lijkt op omgekeerde censuur, hield ik hem voor. Jij gruwt van de censuurcultuur die nu op afschrikwekkende wijze groeiende is in de VS en bent mordicus tegen elke beïnvloeding van de denkwijze en manier van uiten van columnisten, behalve bij Wierd Duk of Ronald Plasterk. Dat is een tweeslachtige houding en die kun jij niet anders uitleggen dan dat het een gevoel is.
Een gevoel kan mensen in een bepaalde denkrichting duwen, of het nu een verdedigbare of laakbare is. Peter wil dat ik schrijf vanuit het gevoel dat opkwam tijdens de laatste vergadering van de raadscommissie. En dan bedoel ik uiteraard het gevoel dat onhoudbaar opborrelde bij de behandeling van het onderbrengen van Oekraïense vluchtelingen in het nu ongebruikte deel van het stadhuis. Hij zegt dat alle fracties ermee instemmen dat daar tijdelijk Oekraïners worden onder gebracht.
Zelfs Hart van Hoorn gaat zachtjes pruttelend mee. Dat is eigenlijk iets om te vieren, maar de discussie ging over de mogelijkheid dat de oorlog van landjepikker Poetin eerder afloopt dan de drie jaar dat in Hoorn zijn ontsnapte slachtoffers mogen worden gehuisvest. Mag de locatie de resterende tijd dan worden ingevuld met statushouders en asielzoekers?
Daar ging volgens Peters gevoel een heleboel mis. Andere vluchtelingen dan Oekraïners is heel ander volk en dat volk dien je zover mogelijk weg te houden. Niet elke fractie uitte zich met mennojassiaanse kretologie tegen andere mensen dan onze verre oosterburen, maar hartelijke instemming met de mogelijkheid ook voor deze groep problemen op te lossen werd met redelijk klinkende kulargumenten uit de weg gegaan.
Je moet natuurlijk niet de conclusie trekken dat ook deze uitwijkfracties stilletjes van mening zijn dat statushouders en asielzoekers uit andere landen dan Oekraïne vooral bestaat uit losgeslagen misdadig tuig. Dat zul je die fracties nooit horen zeggen, waarschijnlijk zelfs verontwaardigd ontkennen, maar het zal hun keuze om hen weg te houden niet gauw veranderen.
Waar ik Peter Ursem vooral de kast mee opjoeg was mijn voornemen om de mensen die de afgelopen jaren PvdA-zetels in de raad roofden en zich er nog steeds op laten voorstaan ook nog steeds sociaaldemocratische standpunten te huldigen en lieten blijken dat woorden niet altijd de politiek zuivere lading hoefden te dekken met een paar kwinkslagen weg te laten komen.
Sociaal Hoorn en HOE?! zijn uitstekend in staat de Nederlandse taal te gebruiken om de belangen van de burgerij te benoemen, maar voor uitleg van diversiteit van de burgerij wordt door deze twee partijen een heel ander woordenboek gebruikt dan door PvdA, GroenLinks, D66 en Fractie Breuker wordt gehanteerd. Dat feit zou ik gerelativeerd benoemen in een column en het liefst met enige humor.
Daar heeft Peter meer moeite mee dan ik. Ik kom die mensen af en toe in het wild tegen en dan groeten wij elkaar vriendelijk en dat zou zomaar wat krampachtiger gaan gebeuren. Hij is gedurende een week vele uren langer Peter dan Sjaak. Meerderheid telt zwaarder, dus Sjaak is de Sjaak. En daar zit mijn verwarring. Een columnist mag best van een aantal basiswaarden uitgaan.
Die van mij zijn de beginselen van de democratie en gek genoeg zegt Peter daar ook van uit te gaan. De democratie stukje bij kleine beetjes afbreken moet te allen tijde worden voorkomen en dan veel liever ver voordat de grootste gaten zichtbaar worden. Dat zegt hij als sociaal democraat. En dat moet ik dus ook zeggen.
Hij vreest dat wanneer Nederlandse trumpianen, of ze het willen toegeven of niet, het voor het zeggen gaan krijgen en trumpiaanse maatregelen zoeken om hen onwelgevallige uitlatingen onmogelijk te maken, en wanneer zij dat ook in Hoorn kunnen doen, de column van mij, Sjaak dus, via een soort van dreigement naar de Streekomroep in de ban worden gedaan.
Wat in Amerika gebeurt is helaas niet onmogelijk in ons land. In Hoorn zou dan best kunnen worden geconstateerd dat trumpiaans en mennojassiaans precies hetzelfde betekenen. Wie dat nu niet krachtig tegen gaat pleegt verraad aan de democratie. En dat is Peters boodschap en wanneer ik voortaan zijn gevoel weergeef in columns dan weet je waar dat vandaan komt.
Disclaimer: De inhoud van de column is uitsluitend voor rekening van de auteur. Streekomroep West-Friesland is niet ge- of verbonden aan een politieke partij of welke politieke richting dan ook, maar geheel autonoom en onafhankelijk.