Een grote stoet fietsers verzamelt zich in Hoorn voor een stille tocht ter nagedachtenis aan Lisa, die onlangs in Duivendrecht werd vermoord. Ze fietsen dinsdagavond samen langs plekken die als onveilig worden ervaren, om de straten symbolisch terug te claimen.
Om 22:00 heeft zich een flinke groep aan fietsers verzameld aan de Nieuwe Steen. Marion van der Bijl, één van de raadkrachtige vrouwen die deze tocht organiseert, spreekt de groep toe. "Iedereen moet zich veilig voelen in de stad en veilig over straat kunnen. Wij weigeren ons door angst te laten regeren, dus we gaan fietsen, in stilte. In die stilte zal iedereen zijn eigen gedachtes hebben. Denk aan Lisa maar ook aan alle andere vrouwen deze zomer. Er zijn deze zomer alleen al 6 vrouwen vermoord."
Het terug claimen van de nacht
Van der Bijl vertelt ook dat dit geen probleem is van de vrouw, maar van iedereen. Om ook het mannelijke perspectief te bieden spreekt er een vader. "We staan hier als maatschappij samen, het is belangrijk dat we erkennen dat er een probleem is. Laten we met zijn alle werken aan een nacht die veilig is voor ons allemaal."
De tocht begint langs het politiebureau richting het Keern. De groep fietsers is groot, en het is stil. Er worden onderling fluisterend wel wat gesprekken gevoerd. "Ik vind dit stukje wel meevallen", is van achter mij te horen als we langs restaurant Pejo het Keern op komen. "Ik zou hier nooit alleen fietsen", is de reactie.
Nooit alleen fietsen
Terwijl de stoet vanuit de tunnel de Koepoortsweg op draait vertelt de 53 jarige Liesbeth over de angst voor het alleen fietsen, dat niet iets is van enkel de laatste jaren. "Ik fiets nooit alleen, al helemaal niet door een park," aldus Liesbeth. "Dat heb ik van mijn moeder geleerd en ik heb het weer aan mijn dochters doorgegeven. Het ergste is nog dat mij altijd vertelt is: 'Als je iemand iets aan wilt doen, doe je dat op een plek zonder woningen of voorbijgangers.' Dus zo denk ik ook. Voor ons is het vanzelfsprekend dat je altijd een route kiest waar meer mensen zijn. Mannen hoeven daar nooit over na te denken."
Toch een taxi bellen, vriendinnen appen en je locatie delen
"Het parkje waar wij net door heen gefietst zijn lag vroeger op mijn route naar mijn werk. Ik fietste altijd om en dat zal ik nog zo doen. Toen ik dit vertelde aan mijn partner begreep hij dit niet. Want, daar zijn toch geen mensen? Dat is toch juist niet eng? Toen werd mij pas duidelijk hoe anders die belevingswereld is. Mannen kunnen gewoon naar huis als ze dat willen en zijn niet vanzelfsprekend bang om andere mannen tegen te komen. Niet nadenken over omfietsen, toch een taxi bellen, vriendinnen appen en je locatie delen."
De route
De route leidt langs veel donkere paden en kleine parkjes, waar weinig woningen staan en nauwelijks passanten komen. Juist deze plekken maken het voor vrouwen een stuk onveiliger om ’s avonds alleen te fietsen, en werden daarom bewust opgenomen in de tocht
Angst die overgaat op dochters
De stoet vervolgd zijn weg langs de OSG om uit te komen in de wijk naast zwembad de Waterhoorn. De 21 jarige dochter van Liesbeth fietst ook mee en bevestigd van haar moeder te hebben meegekregen dat als je al alleen fietst, je zeker niet het park door gaat. "Ik ben echt bang op de fiets, niet alleen door de boodschap van mijn moeder. In mijn omgeving en op sociale media hoor je zoveel naars. Hoe kan je dan niet bang zijn?"
Ook een mannenzaak
Tussen de deelnemers fietst ook Erik, vader van twee dochters. Hij vertelt dat hij zich door de verhalen van vrouwen pas echt bewust is geworden van het verschil. "Voor mij was het vroeger nooit een vraag of ik ’s avonds door een park zou fietsen. Pas toen mijn oudste dochter ging studeren en mij appjes stuurde dat ze veilig thuis was, besefte ik dat dit voor haar geen vanzelfsprekendheid is. Ik schaam me soms dat ik daar zo lang niet bij heb stilgestaan. Daarom wilde ik hier vanavond zijn, om te laten zien dat dit ook mijn verantwoordelijkheid is."
"App me als je thuis bent"
Er is een mogelijkheid tot nabespreken voor wie daar behoefte aan heeft. Een groot deel van de groep fietst na de stoplichten een eigen richting op naar huis, "app me als je thuis bent!" Klinkt als iets normaals, maar juist die woorden vatten de kern van de avond samen. De nacht terug claimen, totdat niemand meer hoeft te appen dat ze veilig thuis is aangekomen.