HUIZEN - Om vijf voor twaalf staat hij nog zijn hele vitrine vol te "blubberen" met ijs. Chiel van Maurik is een harde werker. Hij runt al tien jaar zelfstandig zijn ijssalon Chielato's in Huizen. Aan NH Gooi vertelt hij hoe het is om zo lang ijs te scheppen in het Gooi - en waarom hij er nu voor gekozen heeft met vervroegd pensioen te gaan.
"Ijs scheppen in het Gooi is niet wezenlijk veel anders dan ijs scheppen in Utrecht", vertelt Chiel. Op de achtergrond klinkt het geklater van de stalen ijsbakken. Volgens Chiel, die zelf in het Gooi woont, is zijn vak overal even simpel: "Klanten komen binnen, je vraagt welke smaak ze willen en dan schep je het ijsje. Hoezo zou het ijs hier anders zijn? Ik ben niet zo van die 'hoge neuzen'-mentaliteit."
Hoe is het ijsvak verandert in al die jaren?
"Vroeger had je een eenvoudige vitrine met een stuk of zeven smaken. Dat waren de geijkte smaken zoals aardbei, vanille, chocola. Daar zijn een heleboel smaken bijgekomen", zegt Van Maurik, die inmiddels wel 24 verschillende soorten ijs verkoopt. "Je kunt het zo gek niet bedenken, of er wordt ijs van gemaakt." Chiel zijn favoriete ijs is traditioneel: "Gewoon, vanille, málaga en chocolade. En dan nog een klodder slagroom erop - heerlijk."
Tien jaar is een lange tijd. Hoe heb je het zo lang vol weten te houden?
Chiel barst in lachen uit: "Da's een goeie. Heb je even?" Dan, serieus: "Nee, even zonder gekheid. Omdat ik hier met plezier werk, dat is natuurlijk heel belangrijk. Dat heb ik mijn kinderen ook altijd voorgehouden. Het is leuk om zelfstandig ondernemer te zijn. Niemand die om je heen loopt, die zegt: 'doe dit, doe dat'. Dat je alles zelf kan bepalen." Zo heeft Chiel zijn zaak tien jaar lang helemaal op zijn eigen manier gerund.
Maar als je het nog zo leuk vindt... Waarom stop je er dan mee?
"Ik heb de (vroeg-)pensioengerechtigde leeftijd. En na ruim veertig jaar zelfstandige te zijn, vind ik het wel goed geweest. Nog steeds ga ik met liefde en plezier aan de slag, maar er is ook zoiets als leven na het werken. Nu ben ik nog fit en gezond genoeg om allerlei andere leuke dingen te gaan doen - zoals reizen, spontane weekendjes weg met mijn vrouw."
Wat vinden mensen van je vertrek?
"Ja, jammer natuurlijk. Ik heb heel veel reacties gekregen. Allemaal positief", zegt Chiel enigszins verbaasd. "Mensen die teleurgesteld zijn dat de ijssalon weggaat en dat ik ermee stop. Ze vinden het ijs allemaal lekker, dus dat ik wel leuk om te horen." Dan, nadenkend: "Zelf vind ik het ook jammer. Het is met een dubbel gevoel dat ik wegga. Het is niet zo dat ik aan het aftellen ben tot de laatste dag en denk: 'was het maar zo ver'."
Je hebt ongetwijfeld veel meegemaakt in dit werk. Wat is je meest speciale herinnering?
"Gelukkig heb ik geen dieptepunten gekend. We hadden een aantal jaar terug natuurlijk corona, maar de ijssalons mochten open blijven. Dat was qua omzet een hoogtepunt! Mensen kwamen van ellende maar een ijsje halen, want alle andere horeca was dicht. En het was ook nog eens een heel mooi voorjaar."
En qua mensen? Wie blijft je bij?
"Ik heb hier heel veel vaste klanten, maar daar zitten toch altijd wel een paar speciale bij. Zo heb ik een wat oudere klant, die drie keer vier bolletjes komt halen en lekker op het terras gaat zitten." Wacht even: twaalf bolletjes? "Ja, echt, die eet gewoon twaalf bolletjes op. Tegen de tijd dat hij aan zijn laatste bolletje toe is, begint het ijs al te smelten! Hij kan ook in één keer een liter nemen - dan ben je goedkoper uit - maar dat vindt hij niet lekker. Ik heb hem wel eens gewaarschuwd: 'Weet u wel hoeveel suiker daarin zit?' Maar hij bleef komen."
Hoe lang kunnen ijsliefhebbers zoals hij nog een ijsje komen halen?
"Tot 11 oktober: de dag dat ik 65 word. Mijn verjaardag is op een zaterdag. Dan schep ik om vijf uur het laatste ijsje voor mijn vrouw en laat ik alles uit m'n handen vallen." Op naar dat spontane weekendje weg.