Het stationsplein in Hoorn werd donderdagavond ruim een uur lang gevuld met het geluid van slaan op potten en pannen. De protesterende groep werd aangemoedigd vanaf de stationstrap. Daar klonken leuzen door de megafoon als: "Den Haag schandaal bloed aan je handen, Gemeente Hoorn schandaal bloed aan je handen." Het protest verliep zonder problemen, en de organisatie kondigde na afloop een volgend protest aan.
De demonstratie werd georganiseerd als onderdeel van meerdere zogenoemde sit-ins op verschillende station door heel Nederland. Dit om aandacht te vragen voor de uithongering van Gaza. Joel Gravensteyn is de initiatiefnemer van de actie in Hoorn en heeft zich na aanwezigheid bij een protest in Amsterdam gericht op de organisatie van een protest in Hoorn. De PGNL (Palestijnse Gemeenschap In Nederland) is de overkoepelende organisatie die mensen in Nederland oproept van zich te laten horen en handvaten aanreikt om een eigen sit-in te organiseren.
Vreedzaam verloop
De actie verloopt vreedzaam en de leden van de organisatie dragen een hesje voor herkenbaarheid. Er is van tevoren afgesproken dat de station passanten geen hinder moeten ondervinden aan de actie. Een ouder stel wordt door een lid van de organisatie om de herrie makende groep geleid.
Opvallend aan de groep demonstranten is dat de gemiddelde leeftijd wat hoger ligt. Er zijn weinig jongeren aanwezig, al staan er wel kinderen met Palestijnse vlaggen vooraan. Er zijn veel vlaggen te zien en sommige demonstranten dragen keffiyehs. Een keffiyeh wordt geassocieerd met de Palestijnse cultuur en is een symbool van verzet en trots.
Het uitspreken van de gemeente
Hesther Vos, klimaatburgemeester van Hoorn en lid van de PVDD opent de demonstratie met een speech. "We zijn hier omdat we niet zwijgen. Omdat we niet wegkijken en omdat we weigeren stil te zijn. In Gaza wordt een volk uitgehongerd, gebombardeerd en verdreven." Vos voegt achteraf toe dat haar grootste motivatie om hier te zijn voort komt uit de drang om van zich te laten horen. Haar boodschap is dan ook "Praat erover, niet alleen bij gelegenheden als dit. Ook met familie en vrienden. Dat is eigenlijk niet zo moeilijk he?"
De gemeente Hoorn heeft zich voorlopig nog niet uitgesproken, en daar ziet Vos graag verandering in komen. Enkele weken geleden dienden GroenLinks en de PVDA al een motie in waarin ze het college opriepen zich uit te spreken tegen het leed in Gaza. Vos startte naar aanleiding van deze motie ook een petitie. "De gemeente heeft toen gekozen om zich niet uit te spreken, omdat er vanuit de inwoners niet genoeg signalen zouden zijn dat hier behoefte aan is. Kijk om je heen naar deze opkomst, dat is nu wel anders."
Er passeren verschillende mensen die het niet eens zijn met het protest. "Free Palestina, dat gebeurt niet. Nooit niet, ook niet als je op een potje rammelt.'' Er loopt een moeder met haar drie kleine kinderen langs. Als de kinderen vragen wat er hier gebeurt, vertelt ze de drie meiden dat ze het triest vindt dat er kinderen bij staan en dat de meeste mensen die hier staan niet zullen werken. "Die drie die op de trap staan zijn de oppergekkies."
"Met de dag meer teleurgesteld in mensheid"
Een lid van de organisatie dat liever anoniem blijft vertelt over het woord genocide. "We weten dat het een juridische term is, maar kiezen er wel bewust voor dit te gebruiken. Als je nu nog ontkent wat daar aan de hand is ga ik niet in gesprek of discussie." Ze vindt dat Nederland zich al veel eerder uit had moeten spreken en daarnaast actie moet ondernemen.
Op de vraag of de organisatie bang was voor tegengeluid antwoord ze vanuit haar persoonlijke belevenis. "Ja, ik ben een bange poepert, ook nu. Maar ik moet iets doen, het is te belangrijk. Met de dag raak ik meer teleurgesteld in de mensheid, dat we dit kunnen laten gebeuren." Het raakt haar zichtbaar. "Als ik de beelden en berichten vanuit Gaza zie. Ik kan het gewoon niet aan zien. Daarom sta ik hier te genieten van de opkomst, en volgende week weer.
"Volgende week staan we er weer"
Benjamin protesteert vaker. Hij staat gedurende dit protest vooraan en zwaait met de Palestijnse vlag. "Ik wil ook iets anders kunnen doen dan enkel diplomaten op het matje roepen. Mij laten horen. Mijn ouders komen uit Hoorn dus dit voelt ook een beetje als een thuiswedstrijd. En ik vind het belangrijk om te kunnen laten zien dat dit niet enkel iets is van de randstad." Of het hier anders voelt dan in de grotere steden? Benjamin vertelt dat het daar vaak uitloopt op een mars door de stad. "Of we gaan nog even een weg blokkeren."
Gravensteyn verwachtte een vreedzaam protest, en dat is het geweest. "Ik ben positief verrast wat betreft de opkomst en volgende week staan we er weer, net zolang tot er iets verandert." Dit protest is op zeer korte termijn tot stand gekomen, de gemeente heeft minder lang de tijd gehad om dit protest goed te keuren dan de standaard tijd die daarvoor staat.
"Het is erg uit mijn comfort zone om zoiets te organiseren. Ik hou niet zo van het publieke en moest van alles regelen met de gemeente. Maar het is te belangrijk is daar zet ik me over heen", aldus Gravensteyn.
Voor volgende week acht Gravensteyn het mogelijk dat er in een mars een rode lijn naar de Roode Steen getrokken wordt. "Daar was het nu te kort dag voor, maar er kwamen net al meerdere mensen naar me toe die wel willen meewerken."