Eén van de eerste kermisattracties die over de kop ging, was de Thunderbird. Aan een groot ronddraaiend rad hingen meerdere gondels, die verticaal de lucht in gingen. Tijdens de Hoornse kermis van 1969 brak de draagarm, met zestien gewonden tot gevolg. In één van de gondels zat Aiko Venema, die toen 12 jaar was. "Ik zat helemaal onder het bloed."
Het is een geschiedenisverhaal dat onder veel inwoners van Hoorn bekend is en waar Aiko ieder jaar wel een aantal keer aan wordt herinnerd. "Jij zat toch in één van die karretjes?" krijgt hij dan te horen. Het zal dit jaar niet anders zijn, als de kermis in Hoorn volgende week van start gaat.
In totaal raakten zestien kinderen raakten gewond bij het kermisdrama. Van hen werden vier in het ziekenhuis opgenomen. Het apparaat viel tegen een boom en daarbij raakte een kind bekneld tussen de boom en de gondel. Aiko: “Het was dé attractie. Dat je over de kop ging met dat ding, was iets totaal nieuws. Ik had er die dagen al een paar keer in gezeten, ook samen met m’n zusje.”
Terug naar die bewuste zaterdag, in de zomer van 1969. “Ik had net nieuwe kleren en zat in m’n eentje in een gondeltje. Wat ik me herinner, is dat het ding begon met draaien en omhoog ging. Het signaal klonk om aan te geven dat het de laatste ronde was en dat hij zou gaan zakken. Maar dat gebeurde niet. Het bakkie begon te schommelen en er klonk een luid geraas.” vertelt Venema. “Toen ging het snel. Ik besefte eigenlijk niet wat er gebeurd was.”
De draagarm brak met luid kabaal en de gondels vielen richting het publiek. Daarbij raakte een jongen bekneld tussen de boom en een gondel.
We zaten los in de kooitjes
Veiligheidsvoorschriften waren er nog niet veel, de stalen kooien beschermden de inzittenden. “Je zat los in de kooitjes, er waren nog geen veiligheidsriemen of beugels. Toen de machine stil lag, kon ik uit het kooitje klimmen. Ik was in shock, denk ik. Achteraf gezien, had ik moeten wachten op de eerste hulp."
Aiko moet er gehavend uit hebben gezien. "In de paniek wilde ik zo snel mogelijk weg bij dat ding. Mijn knieën en gezicht lagen helemaal open. Ik zat helemaal onder het bloed. De nieuwe kleren die ik aanhad, waren kapot en vies.”
Bij thuiskomst geloofde de vader van Aiko hem niet. “Ik kreeg een draai om m’n oren, omdat mijn nieuwe kleren kapot waren. M’n vader geloofde niet dat er een kermisattractie was gesneuveld. Pas toen op het journaal het verhaal voorbij kwam, geloofde hij me.”
Hij gaat ondertussen nog wel eens in een kermisattractie, maar fan is hij niet meer. "Ik krijg het nog steeds benauwd van de attracties. De angst zit er nog steeds in."