Het reces is voor onze lokale politici weer ingegaan. Ook voor de landelijke natuurlijk en in het hele land breekt voor mensen die politiek als hobby of beroep hebben een tijd aan van even afstand nemen, even de zinnen verzetten en soms zelfs even het verstand op nul.
Niet voor iedere politicus natuurlijk, want er moet nog een grote berg werkzaamheden worden verzet. Misschien dat er wat ambtenaren zijn, die nu even opgelucht kunnen ademhalen, omdat er niet elke week reeksen van artikel 36 - vragen worden gesteld over van alles en nog wat.
Maar helemaal gevrijwaard blijven ambtenaren niet, want er zijn partijen die de recesperiode benutten om prangende zaken aan de orde te stellen. Zaken die niet een lange periode van nietsdoen kunnen velen of zaken waar de fractie een tijdje niet aan toe gekomen is door allerlei andere drukte, maar die nu het predicaat prangend opgeprikt krijgen. Er zijn jaren geweest dat ik in deze periode het aantal aankaartkwesties per fractie optelde. En elk jaar leken het toch een paar fracties te zijn die de meeste ellende wisten op te sporen.
Soms denk ik dat het een soort spel is. Wie weet het beste zaken op te sporen waarvoor een beetje overheidsaandacht geen kwaad kan? Deze zomer is anders dan een doorgaanse zomer. In maart volgend jaar zijn er verkiezingen en dan moet de naam van de fractie bekend klinken bij de burgerij en dan ook nog met de betekenis: druk bezig voor ons, burgerij. En daar zijn verschillende manieren voor. Ik heb ze al eens eerder opgesomd en daarom doe ik dat nog een keer.
Folders uitdelen op de markten op de laatste zaterdagen voor de verkiezingen is een beproefde methode, maar de opbrengst ervan kan best wat tegenvallen. Een praatje maken met de passerende burgers spreekt niet elke kiezer aan en meestal spreek je vooral mensen die al een keuze hebben gemaakt en in het praatje een kans vermoeden dat het partijhesje na het gesprekje wordt uitgetrokken.
Canvassen is ook een middel dat vanaf 1946 veelvuldig is gedaan. De stemmenfluisteraar loopt met geloofsgenoten langs de deuren en probeert op die manier mensen te overtuigen. Aan de grootte van de opbrengst daarvan wordt hier en daar getwijfeld. Wij krijgen de laatste jaren ook steeds minder Jehovagetuigen aan de deur.
Een andere manier om zieltjes te winnen is je profileren als fractie gedurende de vier jaar dat je mag meepraten in de raad of zelfs college. Zoek de publiciteit, want de kiezer is doorgaans of te lui om dat zelf te onderzoeken, of de hoofden staan naar heel andere zaken dan naar de lokale politiek. Omdat de journalist zich doorgaans niet wil lenen voor de rol van fractiepromotor is de opbrengst daarvan ook discutabel.
Eigenlijk is de kiezer het best te prikkelen door ellende. Er zijn ook in Hoorn verschillende partijtjes opgericht omdat een aantal buurtgenoten vond dat de gemeente hun straat of buurtje vergeten was. Ellende scoort en de partij die dat snapt kan de wedstrijd winnen. In de landelijke politiek hebben we daar duidelijke voorbeelden van gezien.
Zolang Ter Apel een puinhoop blijft is het ‘weg met asielzoekerscredo’ voor velen te geloven. Wanneer de ellende in Hoorn niet groot genoeg is – de colleges van B&W die we hebben gehad zijn daar maar niet echt in geslaagd – moet je als je toch wilt scoren gewoon kleine pijntjes groot voelbaar maken en dan vertellen dat jij als politicus dat wel kan aanpakken.
Natuurlijk mag je, wanneer je wel een beetje van de hoed en de rand weet, zeggen dat een partij die de waarheid geweld aandoet, leugens rondstrooit, maar een partij in verkiezingstijd moet eerst drie keer nadenken voordat zoiets gezegd gaat worden. Zelfs wanneer bewezen kan worden dat stemmen worden gewonnen door de waarheid te verdraaien kan je daar op afgerekend worden.
Ik vrees dat de kiezer zelf moet ontdekken hoe de realiteit van vandaag er correct uitziet en mijn vrees is ook, dat mensen die zich snel laten opjutten het liefst kiezen voor een politicus die dat luidkeels goed kan. De ontwikkelingen die nu mondiaal, Europees en landelijk waarneembaar zijn, zullen we uiteindelijk ook in de gemeenten gaan aantreffen. Daar kunnen we heel voorzichtig en met veel tactiek een Hoornse draai aan geven en dat is nu juist hetgene dat we nu al, in recestijd, moeten aanpakken.
Disclaimer: De inhoud van de column is uitsluitend voor rekening van de auteur. Streekomroep West-Friesland is niet ge- of verbonden aan een politieke partij of welke politieke richting dan ook, maar geheel autonoom en onafhankelijk.