Met haar derde gouden medaille kroonde Irene Schouten zich tot de koningin van de Olympische Spelen in Peking. Bij het ouderlijk bedrijf begon de dag voor haar broer Simon in alle vroegte. Want tulpen houden geen rekening met het olympische schema.
Broer van Irene Schouten kijkt naar de finale - NH Nieuws
De vrolijke berichten volgen elkaar in rap tempo op, zaterdagmiddag. Irene als meest succesvolle olympiër op de winterspelen ooit. Irene is de vlaggendraagster bij de sluitingsceremonie. Irene wordt gefeliciteerd door het koninklijk huis, die haar prestatie 'uitzonderlijk'noemt. Het is duidelijk: Irene Schouten - geboren in Zwaagdijk, opgegroeid in Andijk en woonachtig in Hoogkarspel - is dé koningin van de Olympische Spelen.
Met een indrukwekkende sprint onderstreepte ze haar suprematie nog maar eens. Eerder pakte ze al goud op de 3.000 en 5.000 meter en brons op de ploegenachtervolging. Of het bezoek van Café Van Rooijen in Wervershoof de berichten meekrijgt, valt te betwijfelen. Dat staat dan al een paar uur op zijn kop.
Vijf uur begonnen
Uren eerder. Het is tegen zeven uur als een ploeg medewerkers van Bloomore binnendruppelt. Eerst een kop koffie, dan aan de slag. Voor Simon Schouten - broer van Irene en samen met broertje Klaas eigenaar - is de dag dan al enige tijd onderweg. "We zijn om vijf uur begonnen. Vanwege de Olympische Spelen. Zodat we straks even er tussenuit kunnen. In Van Rooijen kijken we met familie en vrienden. Dat deden we bij de andere afstanden ook. Of we vanmiddag nog aan het werk gaan? Dat hangt van Irene af", zegt hij met een knipoog.
Tekst gaat verder na de foto
Simon en Klaas namen het bedrijf over van vader en moeder Schouten. Er werken momenteel 50 tot 60 medewerkers, die voor een dagelijkse productie van 500 duizend tulpen zorgen. "Dat zijn aardige aantallen", zegt Simon met gevoel voor understatement.
De halve finale van de massastart wordt op de werkvloer bekeken, samen met Klaas. Pas als Irene zich aan de start meldt, wordt het werk voor tien minuten onderbroken. "Kan wel even tussendoor. Dit red ze toch wel", spreekt de oud-schaatser vol vertrouwen.
Tekst gaat verder na de foto
Ruim een uur later meldt Simon zich in het café en ziet hij zijn zus opnieuw naar olympisch goud glijden. Met een oerkreet viert hij haar derde triomf, na een ultraspannend slot: "Yes!"
Het café ontploft nog maar een keer. Voor de derde keer in twee weken tijd barst er een volksfeest los. Familieleden vallen elkaar wederom in de armen, Simon ontvangt een paar heerlijke tikken op zijn schouder: West-Fries voor gefeliciteerd.
"Ik denk dat ik hier nog wel even blijf", jubelt Simon na afloop. De spanning is weg, de hartslag weer normaal. En de tulpen? "Die kunnen nog wel even wachten."