In theater Het Pakhuis is gisteravond een panelgesprek gehouden over de betekenis van empathie. Ondanks een lagere opkomst dan verwacht noemt de organisatie de avond een succes. "Het is belangrijk om zulke avonden te organiseren en een plek te bieden aan organisaties zoals We Promise", vertelt een woordvoerder van theater Het Pakhuis.
"Graag willen wij het publiek uitnodigen om deel te nemen aan het gesprek", opent gespreksleider Julian Wijnstein de avond. In het knusse Hoornse theater kijken ongeveer twintig mensen gespannen naar het podium, waar Michael Montijn, Christian Nana en Jan Kooijman zich hebben verzameld. Alle drie hebben zij uit noodzaak een initiatief opgericht om andere mensen te kunnen helpen. "Ik ben blij om vanavond hier te zijn om over een onderwerp te praten wat ons hoort te verbinden", vertelt Nana.
De tekst gaat verder.
We Promise heeft het panelgesprek in samenwerking met gemeente Hoorn georganiseerd, omdat ze merken dat er behoefde is aan verbinding. "Niet alleen in Hoorn, maar eigenlijk in heel Nederland is het nodig om verbinding met elkaar te zoeken", zegt voorzitter Marisella de Cuba van We Promise. Haar grote wens is dat haar kinderen en kleinkinderen kunnen opgroeien in een inclusief Nederland. "Met avonden als deze - waarin we het gesprek met elkaar aangaan - hopen we een stap in de goede richting te zetten."
Fietsen, Cultuur en Toegankelijkheid staan centraal
De heren zijn uitgenodigd vanwege hun empathische initiatieven. Kooijman tovert bij mensen in armoede weer een lach op hun gezicht door het geven van een fiets: "Want zonder fiets heb je niets", zegt hij. Een initiatief geboren uit empathie. Christian Nana, de voorman van stichting Work Heart Make Art, herkent zich in de gedachtegang van Kooijman. "Het is belangrijk om aandacht te besteden aan de vergeten groepen in Hoorn", vertelt Nana na de introductie van Kooijman.
Nana wil met zijn stichting iedereen in aanraking brengen met kunst en cultuur. "Door het zien van een dansoptreden of door te luisteren naar muziek kun je een deel van je eigen identiteit ontdekken. En wij willen iedereen die kans gunnen", legt hij uit. Zowel WHMA als voor Fietsjes voor Minima werken met een team samen. Montijn daarentegen doet alles alleen. "Het is een behoorlijke kluif om een stichting op te zetten en te onderhouden, en op dit moment lukt mij dat nog niet."
Alle drie de heren zijn door een andere manier in aanraking gekomen met het begrip empathie. Zo gaf Montijn van Rolstoelvriendelijk Hoorn zijn visie over het ontstaan van empathie als jezelf iets overkomt. Hij is door een bottumor zijn linkerbeen kwijtgeraakt, waardoor hij nu rolstoelgebonden is. "Ik stond ook niet stil bij hoe rolstoeltoegankelijk mijn woning was totdat dit mij overkwam", vertelt hij. "Empathie ontstaat echt door een gebeurtenis in je leven." Nana denkt daar echter anders over. Hij is ervan overtuigd dat empathie in je zit of niet. "Het zit er vanaf de geboorte al in", vult hij aan.