De begraafplaats aan de Drieboomlaan in Hoorn zit diep in het hart van Winfred Wester. Zijn grootouders en moeder liggen er begraven. Maar ook de moeder van zijn kinderen, Nanda, op de plek waar ze ooit weer worden herenigd. De Horinees is er wekelijks te vinden. Als vrijwilliger gaat hij de graven langs om ze netjes te houden. "Als je de bladeren dan wegveegt, komen de namen tevoorschijn. Zo blijven ze voortbestaan en worden ze niet vergeten."
Begraafplaats Drieboomlaan Hoorn - van Hoorn zeggen
In 1871 ontstond de begraafplaats aan de Drieboomlaan, in overeenstemming met de parochie. Nu, ruim 150 jaar later, is deze begraafplaats favoriet bij menig katholiek in Hoorn. Je kunt er alleen begraven worden als je lid bent van de katholieke parochie of als je eigenaar bent van een graf.
Nanda al jong overleden
"Ik kwam hier al als kind. In 1968 liep ik aan de hand van mijn moeder hier naartoe", legt Winfred het ontstaan van zijn bijzondere band uit. Winfreds moeder was betrokken bij de Rooms-Katholieke kerk in 1985 en heeft ervoor gezorgd dat zij en haar zoon hier begraven kunnen worden. Winfreds vader is gecremeerd, maar de urn staat bij het familiegraf.
Winfred woonde samen met Nanda en kinderen ook aan de Drieboomlaan. Totdat Nanda in 2013, veel te jong overleed. "Mijn opa overleed aan ouderdom, werd 101 jaar. Bij Nanda kwam het door een ziekte", vertelt hij terwijl hij bij het graf staat. "Dit is mijn graf, een speciale stek. Hier kom ik bij te liggen."
Graven onderhouden
Winfred komt een keer per week naar de begraafplaats. Niet alleen voor zijn nabestaanden, maar ook als vrijwilliger. Samen met een groepje andere vrijwilligers kijkt hij of alles nog goed staat of zet een kaarsje neer. Ook doen ze het onderhoud aan de begraafplaats. "Het voelt voor mij helemaal niet als een verplichting. Het is een gevoel." Hij speelt, net zoals zijn moeder, een grote rol op deze begraafplaats.
Het was onder meer zij die rond 1980 de begraafplaats weer 'tot leven bracht'. Medevrijwilliger Bert Joris legt uit waarom: "Zij begonnen toen met onkruid wieden op een overwoekerd kerkhof."
Sindsdien is het een populaire begraafplaats geworden. Bij iedere uitvaart opent Bert de historische kapel. Daar kunnen mensen een kaarsje aansteken. "Mensen komen hier graag. We horen ook regelmatig: 'Wat ziet dit kerkhof er mooi uit'. Dat willen we graag horen."